Diagnostyka bólu karku

Pierwszym etapem diagnostyki bólu karku jest badanie lekarskie. Podczas wizyty lekarz zbierze wywiad, czyli uzyska odpowiedzi na pytania pozwalające ocenić ryzyko wystąpienia poważnej przyczyny bólu, jak złamania/zwichnięcia, choroby nowotworowe, zapalne lub choroby tkanki łącznej. 

Następnie lekarz oceni:

• dokładną lokalizację bólu
• natężenie bólu
• rodzaj dolegliwości bólowych (palenie, kłucie, pulsowanie itp.)
• początek bólu
• promieniowanie, np. do palców ręki
• towarzyszące objawy
• czynniki łagodzące ból
• czynniki nasilające ból

W badaniu fizykalnym należy ustalić sylwetkę, zakres ruchomości oraz położenia szyi nasilające ból. Badanie neurologiczne służy głównie do oceny siły mięśni, czucia oraz odruchów. Duże znaczenie w diagnostyce mają badania obrazowe.  Już zwykłe zdjęcie RTG dostarcza wielu cennych informacji. Oceniana jest sylwetka kręgosłupa, fizjologicznie kręgosłup szyjny ustawiony jest lordotycznie, czyli lekką krzywizną ku przodowi. Dobrze widoczne są zmiany zwyrodnieniowe w postaci wyrostków kostnych, tzw. osteofitów. O ile na zdjęciu rentgenowskim nie widać krążków międzykręgowych, pośrednio można wykazać ich degenerację prowadzącą do obniżenia przestrzeni międzykręgowych, czyli potocznie “zapadania się dysku”. Zdjęcie RTG czynnościowe zgięciowo-wyprostne dodatkowo dostarcza informacji o zakresie ruchomości poszczególnych segmentów i może wykazać niestabilność.

Zaawansowana diagnostyka

Badanie TK (tomografia komputerowa) również wykorzystuje promienie rentgenowskie, znakomicie nadaje się do oceny elementów kostnych co ma ogromne znaczenie w diagnostyce zmian pourazowych.  Natomiast rdzeń kręgowy i pozostałe tkanki miękkie nie są widoczne w stopniu pozwalającym na ich ocenę. Najlepszą metodą służącą do oceny tych struktur jest badanie rezonansu magnetycznego (MRI). Pozwala na bardzo dokładną ocenę stanu krążków międzykręgowych, ich stosunek do korzeni nerwowych oraz rdzenia kręgowego. Wadą rezonansu jest stosunkowo niewielka przydatność przy ocenie elementów kostnych.  Badanie EMG czyli elektromiografia ma znaczenie uzupełniające, służy do wykazania uszkodzenia włókien nerwowych włącznie z podaniem poziomu uszkodzenia, czyli w jakiej odległości od rdzenia kręgowego doszło do uszkodzenia.