Dyskopatia lędźwiowa L4/L5 u osoby z sakralizacją – metoda operacji. Gorąca prośba o pomoc!
- Ten temat ma 14 odpowiedzi, 5 odpowiedzi, a ostatnio został zaktualizowany 2 years, 3 months temu przez
.
-
Hej,
Chciałabym zwrocić się o pomoc w rozwiąniu wątpliwości dotyczacych dalszego postępowania z moim zwyrodnieniem. Wem, że duża część z Was ma ogromną wiedzę, wszyscy macie też swoje cenne doświadczenia, przeczytałam ogromną część formu, dzięki Wam nie błądzę aż tak bardzo we mgle. Każdemu kto boryka się z problemami nie jest łatwo, ja również w bardzo ciężkiej sytuacji, ponieważ mam 32 lata, nie mam dzieci, staramy się o ciązę od 4 lat, a od ponad półtora roku wiem, że bez IVF prawie nie ma szans się to udać. Nie mam czasu, ponieważ moje jajniki są ‘starsze’ niż mój organizm, a każdy miesiąc jest na wagę złota, jestem już po jednej nieudanej próbie, w trakcie drugiej, która została wstrzymana przez problemy z kręgosłupem, ponieważ nie jestem w stanie jeździć do Warszawy, a nawet gdybym była to mój stan w ciąży może się pogorszyć i wtedy ani operacji ani leków.
Piszę to na początku mając nadzieję, że zachęci to Was do przeczytania mojego elaboratu i udzielania jakichkolwiek wskazówek 🙂 Przeczytałam większość wątków od deski do deski, ale nie znalazłam wszystkich odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.
Problemy z kręgosłupem miałam już jako nastolatka, ktoś kiedyś na RTG kiedy miałam 16 lat powiedział, że mam dyskopatię, dzisiaj wiem, że miał na myśli sakralizację, ale dało się funkcjonować, po prostu musiałam uważać przy dźwiganiu, dłuższym staniu itd. Mam również ‘trzaskające biodro’ po stronie prawej i słaby zakres ruchu tej nogi. Poza stwierdzoną centralną dwustronną przepukliną na l4/l5 jest też stwierdzona ‘niewielką nadruchomość tylną w segm. l4/l5 z minimalnym cofaniem się trzonu do tyłu ok 1 mm.’ (cytuję tu lekarza:))
11/2019 – laparoskopowa operacja w obrębie jamy brzusznej (dość mocno osłabiła mięsnie), zaczęły mi dokuczać plecy z promieniowaniem do lewej nogi, zrobiłam rezonans (wypuklina 2 mm l4/l5) neurochirurg kazał się nie przejmować, wystawił ew. skierowanie na discogel
03/2020 – pierwszy ‘napad’, przy lekkim skręcie kiedy sięgałam po coś z szafki nocnej, pękł pewnie jeden z pierścieni i złożyło mnie do łóżka na 3 dni tak, że nie byłam dosłownie w stanie zmienić pozycji i nawet iść do WC, było to akurat na początku pandemii, więc musiałam radzić sobie sama, ale muszę przyznać, że dość szybko wróciłam do normy, bo już po ok 3 tygodniach mogłam normalnie funkcjonować, natomiast przestraszona sytuacją uznałam, że czas wziąć się za siebie i poszukać pomocy, dopiero w maju 2020 znalazłam fizjoterapeutę, który zgodził się do mnie przychodzić.
05/2020 – 01/2021 – Fizjoterapia raz do 2 razy w tygodniu z dwiema przerwami 2-3 tygodniowymi na IVF. Pracowaliśmy głównie nad rozluźnieniem mięśnia prostego, który był bardzo spięty i wzmocnieniem mięśni głębokich, blokowały mi się biodra, praca nie była łatwa, bo zawsze było ‘coś’, ale żyło mi się normalnie. W styczniu w sumie czułam się naprawdę dobrze po raz pierwszy od kilku lat. Czułam, że ciało jest zdrowsze, bardziej elastyczne i mniej sztywne. Dodam, że to była głównie terapia manualna, miałam ćwiczenia do domu, ale ‘repertuar’ był dość ubogi – na terapii manualnej mój fizjo się zna myślę bardzo dobrze, ale nie działa kompleksowo.
02/2021 – przeziębiłam stopy i zaczęło mnie łupać w korzonkach, próbowałam z moim fizjo zawalczyć przez miesiąc, ale bez skutku – ból lędźwi przy siedzeniu, chodzeniu – taki do życia, ale męczący, zrobiłam rezonans, przepuklina się powiększyła do 5 mm i uwidocznił się ucisk na nerw, więc postanowiłam odwiedzić nowego fizjo żeby zobaczyć czy ktoś ma lepszy pomysł, bo bądź co bądź byłam nieco rozczarowana, że mimo wykonywanej fizjoterapii znów tak szybko mnie dopadło. Na pierwszej wizycie nowy fizjo mocno mnie rozluźnił, ja poczułam się lepiej poszłam na około 2 km spacer, kolejnego dnia walnął mi kręgosłup przy przesuwaniu fotela w aucie i ten incydent trwa do dziś.
Z łóżka nie byłam w stanie wstać przez około 5 dni, więc dłużej niż przy poprzednim ataku, przez kolejny tydzień chodziłam tylko z asystą męża i w męczarniach, zaczęłam fizykoterapię i terapię manualną, ale w sumie progres był jedynie taki co samo zaleczenie w sobie, później totalnie bez zmian na lepsze czy gorsze. Ten fizjo też skupiał się głównie na biodrze, dodatkowo plecy.
W międzyczasie wypróbowalam dwóch innych fizjo od pracy powięziowej ponieważ nie kolidowała ona z pracą moich dotychczasowych fizjo – po 3-4 zabiegach nie było też żadnej poprawy i chcąc być fair po prostu mówili żebym szukała innej metody.
Po kolejnym miesiącu braku poprawy poszłam do ortopedy i traumatologa ruchu który wykonuje operacje kręgosłupa w naszym szpitalu. w efekcie mam skierowanie na ‘sztywną’ stabilizację międzytrzonową w szpitalu w Gdańsku (Copernicus), ale czas oczekiwania to 2 lata.
W sumie doktor, który dawał mi skierowanie nie widział 100% wskazań, raczej wystawił mi je na zaś wiedząc jakie są kolejki i że prędzej czy później będę musiała tę operację mieć.
Zaproponował blokadę – blokada pomogła na około 2 tygodnie. Blokadę zrobiłam nie po to żeby się magicznie wyleczyć, tylko żeby móc choć trochę pójść na przód z terapią. Blokada pomogła na 2,5 tygodnia,a potem objawy utykania wróciły, ból nogi, problemy z siedzeniem i chodzeniem.
Obecnie wróciłam do fizjoterapeuty nr 1. po odpuszczeniu blokady mam objaw laseque’a już przy ok 20 stopniach, więc nerw jest uwięziony. Nie mogę stać i chodzić dłużej niż 15 minut – zaczynają mnie boleć lędźwia, muszę się zgiąć, czuje się taka ‘niestabilna’ i muszę się położyć na parę minut i potem znów mogę wstać. Siedzenie mogę przedłużyć już nawet do ok, 30 minut. Czasem miewałam parestezje, obecnie mniejsze.
Cały epizod trwa już 5 mcy bez spektakularnej poprawy. 3 mce na zwolnieniu, od 2 pracuję, bo muszę, 20% wynagrodzenia mniej, to za dużo kiedy wydaje się 2 tys. miesięcznie na fizjo/lekarzy i inne cuda. Dzięki bogu mogę pracować to z domu, ale siedzę w domu non stop, nie ma mowy o normalnej aktywności, pracuję na leżąco, albo na stojąco przez 5 minut i potem znów muszę się położyć. Nawet na spacery przestałam chodzić, bo zanim zjadę z 15 piętra już muszę się kłaść, więc drepczę po domu żeby zachować ruch i rozciągać nerw kulszowy. Czasem boli mnie też prawa noga – do zniesienia w tej chwili, nie wybudza już w nocy jak wcześniej, ale nadal nieznośnie. Dodam, że w trackie tych kilku mcy brałąm 4 krotnie biofenac (na leki takie jak olfen itd reaguje omdlewaniem z powodu skretow jelit) a takze od 3 miesiecy biorę pregabalinę ktora powinna działać na bóle neuropatyczne.
Byłam na konsultacji u jeszcze jedno neurochirurga w Trójmieście (też pracuje w Copernicusie) powiedział żebym próbowała rehabilitacji, bo ‘nie chce mnie krzywdzić w tak młodym wieku’, więc zdecydowałam się z polecenia fizjo na konsultację u doktora Kseniuka i ew. operację prywatnie. Raz że to szybciej, dwa mam nadzieję lepiej 🙂 Na pomorzu chyba ciężko o wybitnych specjalistów w tej dziedzinie, nikogo tutaj na forum nie znalazłam.
Doktor powiedział, że skoro mimo rehabilitacji epizody zdarzają się tak często, a ten trwa bez poprawy dość długo, to prawdopodobnie mój krążek nie będzie pracował inaczej, bo też nie ma ku temu warunków przez sakralizację. Na pierwszej rozmowie zaproponował stabilizację miedzytrzonową lub implant ruchomy, zlecił RTG czynnościowe i bok skoliozę i TK bo widział, że żyła ma u mnie nietypowy przebieg. Na drugiej konsultacji po obejrzeniu RTG (na TK wciąż czekam) uznał, że ruchomość jest całkiem niezła i że tym bardziej warto zrobić implant ruchomy, natomiast po głębszej analizie i ‘łamaniu głowy’ znając historię starań o ciąże i uwzględniając okres rekonwalescencji itd. zaproponował stabilizację międzyłukową z implantem intraSpine i usunięcie przepuklin. Mówił, że u osób z lumbalizacją i sakralizacją te implanty sprawdzają się bardzo dobrze i ma sporą grupę pacjentów, której ta operacja pomogła. Jedyna informacja jaką znalazłam o tym implancie (poza kilkoma filmikami n YT) jest jeden bardzo krótki wątek na forum, niezbyt pochlebny, ale też sprzed kilku lat. Pan Doktor zaznaczył, że niekoniecznie musi to być rozwiązanie na zawsze, ale nie zamyka drogi do kolejnych operacji, a zyskam trochę czasu i ruchomości tak aby nie zniszyczyć wyższych segmentów. Dostałam wstępną wycenę tej operacji i to, co też mnie zaskoczyło, to że na wycenie jest stabilizacja międzywyrostkowa a w materiałach medycznych nie widnieje nazwa IntraSpine ale jakieś inne. Prosiłam asystentkę o weryfikację czy na pewno jest zgodne ze skierowaniem i potwierdziła, że tak. Nie jestem biegła w tych kwestiach, ale wydawało mi się, że te dwie stabilizacje to dwie różne, ale może się mylę – będę wdzięczna za informację.
Czytałam wiele pochlebnych opinii i wiem, że dr. Kseniuk jest świetnym specjalistą, jednak metoda jest na tyle mało znana, że mam pewne obawy, ale śrub też się boję, więc nie ma tutaj dobrych i złych decyzji mam wrażenie. Będę również wdzięczna za informację o implancie ruchomym – tego też jest niewiele. Oczywiście do lekarz podejmie decyzję, ale tak jak pisałam może zdarzyć się, że opcji będzie więcej niż jedna…
Wiem, że wielu z Was cierpi dużo dłużej i nie chce zbyt pochopnie decydować się na operację, po przeczytaniu całego forum, ale nie widzę też fizjoterapeuty, który miałby naprawdę dobry plan na moją rehabilitację, dodatkowo tak jak napisałam na początku dochodzi problem ciąży, który dość mocno wpływa na tę decyzję.
Jeśli oczywiście jesteście w stanie polecić dobre metody fizjoterapii, ba! fizjoterapeutę – również jestem otwarta na takie sugestie.
Załączam dwa zdjęcie z aktualnego rezonansu, a także opisy nowego i starego dla porównania.
Jeśli dotarłeś/dotarłaś aż tu BARDZO CI DZIĘKUJĘ!
Attachments:
- Musisz się zalogować by odpowiedzieć w tym temacie.