mikrodiscektomia vs operacja endoskopowa
- Ten temat ma 6 odpowiedzi, 4 odpowiedzi, a ostatnio został zaktualizowany 3 years, 4 months temu przez
.
-
Witam! Na początku chciałem się przywitać bo to mój pierwszy post 🙂
Przeczytałem tu sporo wątków i przy okazji dziękuję bardzo za istnienie forum i wiedzę oraz doświadczenia jakimi się dzielicie.
Znalazłem nawet podobny wątek ale postanowiłem założyć nowy bo chę opisać mój konkretny przypadek i prosić was o radę.
Na razie postaram sie w “skróconej” formie:Mam w miarę centralną (trochę prawostronną) przepuklinę dysku L5/S1 – około 10mm (niektórzy uważają że L4/L5, inni że L5/L6 – jedni mówią że mam lumbalizacje S1 inni że sakralizacje L5, ktoś mi w końcu musi kiedyś te kręgi policzyć 😉 ).
Problem istnieje od 15 lat. Pojawił się nagle, bez urazu, pewnego dnia nie wstałem z łóżka. Przez te 15 lat walczyłem z nim różnymi metodami i z różnymi skutkami.
Jestem po licznych rehabilitacjach: fizykoterapiach, fizjoterapiach, kręgarzach, masażach, ćwiczeniach, basenach, siłowniach itp. itd.
W zależności od etapu, mojego zaangażowania, trybu życia pomagały mi mniej lub bardzie, ale na tyle że przez cały ten czas unikałem operacji, mimo tego że 8 lat temu neurochirurg (w sumie trochę znany) sugerował że już najwyższy czas na usunięcie dysku i implant.
Wtedy moja wypuklina miała 7mm według MRI. 5 lat później udało mi się uzyskać cofnięcie do 4mm, czyli nadzieja była.
W 2019 roku sytuacja zaczęła się znacząco pogarszać. Pozwoliłem sobie na prace przy domu wymagające schylania i to chyba uruchomiło lawinę.
Od 8 miesięcy ból mocno nasilony. Od 3 miesięcy silne promieniowanie do prawego pośladka, nogi i stopy (czasem też do lewej). Na przestrzeni lat promieniowania występowały, ale znikały po krótkich okresach gdy zaczynałem sie bardziej oszczędzać i brałem serie leków rozluźniających i przeciwzapalnych.
Ostatni miesiąc pojawiło się to co najbardziej mnie niepokoi czyli mrowienie, drętwienie prawej stopy, dziwne odczucia temperatury i drobne zaniki czucia.
Nie muszę pewnie pisać że ruchowo jestem mocno ograniczony i wstanie, umycie się czy ubranie stanowi duże wyzwanie.Nie pomagają mi przez ostatnie miesiące środki przeciwbólowe i rozluźniające (Xefo Rapid, Sirdalud, Movalis, Mydocalm), w tym ostatnio seria 10 zastrzyków (Milgamma N i Opokan) więc przestałem je brać.
Odnośnie trybu życia – z jednej strony praca biurowa ale ze świadomością ruchową, postawy, zmian pozycji itp. itd. Mocne oszczędzanie się przy dźwiganiu, podnoszeniu czegokolwiek.
Z drugiej strony nie oszczędzałem też za bardzo swojego organizmu, bo co roku narty, chodzenie po górach itp. (ostatnio już musiałem odpuścić).Analizując powyższe uznałem że może już jednak nadszedł czas na jakiś zabieg. Myślałem o czymś jak najmniej inwazyjnym, np. discogel, ale wszyscy neurochirurdzy u których się konsultowałem jednogłośnie mówią że na to już za poźno.
Moje zdziwienie było spore gdy od 2 neurochirurgów usłyszałem że według nich to jedyną opcją jest stabilizacja (nie dynamiczna tylko śruby).
Dwóch innych neurochoirurgów i mój aktualny rehabilitant stwierdzili że z tym mogę poczekać jeszcze wiele lat i na tym etapie to mikrodiscectomia jest najlepszym rozwiązaniem.
Do ich wersji najbardziej się skłaniałem.Na koniec po przekopaniu internetu pod wpływem podpowiedzi mojego rehabilitanta pojawiła się opcja discectomii endoskopowej.
Wtedy trafiłem na kilka opcji które eliminowałem aż została (wtedy) według mnie najlepsza – u Profesora K.
Otrzymałem propozycję endoskopowej operacji + implant DIAM (czyli standard). Z tego drugiego postanowiłem zrezygnować. Pierwsze mnie nadal kusi.
Znam sporo opinii z forum – stąd moje dylematy.Alternatywą jest standardowa mikrodiscectomia w szpitalu na NFZ.
Czytając wszystkie za i przeciw na korzyść endoskopii z dostępu tylno-bocznego miałem:
-zmniejszenie ryzyka powikłań które mogą pojawić się w wyniku operacji (ominięcie rdzenia kręgowego) oraz po operacji (infekcje, blizny)
-nie naruszanie struktury mięśniowej, które przydadzą mi sie do dalszej stabilizacji kręgosłupa na przyszlość
-krótszy czas operacji, hospitalizacji, rehabilitacji po operacji, niedostępności w pracy i innych moich aktywności
-skomplikowanie i ingerencję zabiegu
-znieczulenie miejscowe
więc decyzję miałem niby podjętą, ale zaczęły pojawiać się argumenty z drugiej strony
-wiele wątków na forum na temat Prof. K podważa jego fachowość i wiarygodność
-przy dobrze zrobionej mikrodiscectomii nacięcie jest niewiele większe niż przy endoskopii. podobno nie przecina się mięśni tylko odwarstwia i przesuwa
-kilka opini (np. tu https://vitalmedic.pl/endoskopowa-chirurgia-kregoslupa/) mówi że przy dużych przepuklinach ten dostęp tylno-boczny nie jest rozwiązaniem
-wielkość dysku, lokalizacja dyskopatii, uwarunkowania anatomiczne – ustawienie talerzy biodrowych – mogą uniemożliwić operację dysku na tym poziomie
-jeden neurochirirg tłumaczyl mi że przy dużej przepuklinie – wchodzącej do kanału z dostępu tylno bocznego jest ciężko i uszkadza się sporo mięśni – czyli odwrotnie niż ja interpretowałem na korzyść endoskopii, porównując obie metodyChętnie usłysze wasze opinie – zwłaszcza jeśli ktoś ma wiedzę w tych ostatnich punktach.
Zastanawiam się czy są to argumenty osób które nie mają dużego doświadczenia z endoskopowymi operacjami więc naturalnie taki przypadek jest dla nich trudny i wolą robić mikro, a dla Prof nie jest to problem bo zrobił takich operacji bardzo dużo. Czy odwrotnie – Prof robi z klucza każdy przypadek tak samo (jak często pisaliście) a w moim przypadku lepsze byłoby dojście dostępem tylnym.W załącznikach mój rezonans z 2017 i z grudnia 2019 (to ten gorszy).
Wysokości dysków nanosiłem sam więc się nie sugerujcie.Z góry dziękuję!
Attachments:
- Musisz się zalogować by odpowiedzieć w tym temacie.